Letland

Eindelijk een internetverbinding;wel een Russisch toetsenbord maar met ernaast Latijns schrift.

Woensdagavond kwamen we terug vanuit de Ferganavallei,een vermoeiende tocht door de bergen vol politie en paspoortcontroles. We zijn gaan inchecken in ons oude hotel en zijn naar bed gegaan. De volgende dag uitchecken en de bagage in de kluis gestopt,want we zouden pas 'savonds vertrekken. Overdag wqat slenteren door de stad en we hebben gegeten in een gezellig inheems restaurant.

We zaten wat te praten toen er twee mensen aan ons vroegen om naast ons te mogen zitten.Dat was uiteraard goed en al gauw werden er flessen en eten uitgewisseld. Zij verstonden ons niet en wij hun ook niet,maar het was erg leuk. We moesten helaas weg naar ons hotel;de laatste avond...

Om een uur of 23.00 de koffers uit de kluis en maar wachten op de chauffeur.Om 23.45u was de goede man er nog niet dus d receptie belde het reisbureau op om te vragen waar de man bleef. Hij had tegen zijn baas gezegd dat we de vorige dag al uitgechecked waren...... We kregen een taxi die ons snel naar het vliegveld bracht.

Om 2.30u konden we eindelijk na veel paperassen-controle in het vliegtuig.Een ruime zit gelukkig en we werden wakker bij de landing op Riga. Het was inmiddels 6.00u eerst douane,controle van de bagage op sigaretten.... moest mijn koffer open maken maar kon die gauw weer sluiten.

Op het vliegveld een Riga-kaart gekocht voor korting op musea,excursies en openbaar vervoer. Een taxi genomen naar het hotel waar we konden inchecken maar nog niet in onze kamer. Buiten was het koud en regenachtig weer en ik had alleen een t-shirt aan.Mar we gingen toch met de tram de stad in. Mooie stad ,dat wel,maar je wordt moe van het slenteren en het weer werd steeds slechter en we kregen regenbui na regenbui op onze pan! Van de hitte in Oezbekistan naar de kou in Letland:wat een overgang bbrrr.Uiteindelijk konden we op onze kamer ik ging bellen naar Lia en Karel viel als een blok in slaap.

De volgende dag-zaterdag-heerlijk uitgebreid onbeten en daarna weer met de tram de stad in voor een excursie door de oude binnenstad van Riga.We hebben per city tour bijzondere plekjes van Riga gezien o.a. het vrijheidsmonument,de nationale opera,de centrale markt en een hele bijzondere hangbrug(zoiets als de erasmusbrug).Uiteraard weer een gebedshuis:dit keer een mooie kathedraal.Weer eens wat anders dan al die moskeen.

Na afloop bij het centraal station en kleine versnapering gedronken en nu zitten we achter het toetsenbord.... Een hele verademing. Het is hier erg druk en we moeten terug naar het hotel om te eten. Morgen zondag is onze laatste dag om nog wat te zien ;een mooie stad ik hoop dat we nog eens terug kunnen komen. Liefs John en Karel

Dag 12 Maandag 1 juni op weg naar de Chimgan Mountains

Vijfenzeventig kilometer ten noord-oosten van Tasjkent ligt in de uitlopers van de Tien Shan het ski-resort Chimgan verscholen.

Volgens onze kaart gaan er twee wegen van Tashkent naar Chimgan, een zeer mooie route langs de GALVASAY RIVIER en de tweede, tevens de kortste route gaat langs de CHIRCHIK RIVIER en dorpje KHODJIKENT. We rijden boven de dam van het CHARVAK water reservoir.

Op de hoogte van 1600 meter ligt een groot ski complex nl de CHATKAL, naar dit skigebied komen mensen uit heel Centraal Azië, uit Moskou en de rest van Rusland, en voor mijn zwager Sander een aanrader want je kan hier paragliden (parachutespringen vanaf een berg), heliskiën enz.

Het is een mooi gezicht, boven ons hoofd cirkelen de gieren rond de toppen van de bergen zo'n 3500 meter hoogte.

Af en toe stoppen we even om van de bergen te genieten en om wat fruit of water in te kopen bij de stallen waar verkoopsters hun waren hebben uitgestald. Langzaam gaan we omhoog en de weg voert ons door groene velden, heuvels en dalen. We stoppen op een parkeerplaats op zo'n 2400 meter Links sluit een heuvel het dal af, rechts een steil rotsmassief met pieken tot boven de 3000 meter, een machtig en ruig gebied met hoge besneeuwde toppen.

We rijden in de wolken het weer is ineens omgeslagen en het gaat regenen en in de verte horen we het donderen, we moeten weer terug rijden naar Tasjkent.

Het begint er nu echt slecht uit te zien en Rustan neemt het zekere voor het onzekere, we stoppen onderweg nog even bij een stal met fruit en rijden non stop terug naar Tasjkent.

Madrassah

Wij zijn gisteren met het vliegtuig uit URGENICH vertrokken naar Tashkent en hebben er weer een dag op zitten......

Even terug naar wat er zo de afgelopen tijd heeft plaats gevonden. We zijn van BUKHARA naar KHIVA vertrokken.Het was een lange reis wel zeven uur rijden door de KIJZIJL KUM DESSERT, zand laag struikgewas en alsmaar zand, rijden in de brandende zon. Af en toe uitstappen in een muur van hitte en dan weer verder. We zijn er gekomen,al voor de muur van Khiva-stad zie je brede grote stadswallen,echt wel een imponerend gezicht. Binnen de stadsmuren wordt er driftig gehandeld in alle vormen van souveniers waarbij het afdingen een grote rol speelt.

Bij zo'n wandeling zie je van alles zo ook de MOHAMED AMIN KHAN MADRASSAH. Een groot gebouw dat volgens de overlevering in het jaar 1852 ruim 250 islamitische studenten huisvestte, het werd alom bekend dat dit de plek was waar je goed kon studeren en de madrassah werd al gauw te klein en men moest gaan uitbreiden om toch aan het aanbod te kunnen voldoen. Er werd aan de grote muur een stuk vrij gemaakt voor nieuwe woonruimte voor studenten.

Vanuit ons hotel kom je Khiva binnen via de westpoort,verkoopsters van souveniers en gekoelde dranken staan aan de ingang om al hun waar te verkopen, aan de rechterkant stond een kiosk waar ik een musemkaart kocht 16000 som voor entree en het maken van foto's.

En nu maar wandelen en kijken wat er te zien valt, nou dat was aardig wat want voor mij ligt een labyrint van straten en steegjes en ben ik terecht gekomen in de wereld van ALLAH KULI KHAN(1826) met zijn extravagante omgeving. Weliswaar een sprookjeswereld maar toch onwerkelijk.

Volgens het verhaal van onze gids,had die ALLAH KULI KHAN grootse plannen en wilde hij een paleis bouwen zo groot dat hij iedereen voor de kroon zou stoten. Het begon al met het aannemen van een architect,dat moest een man van nationale faam zijn.Dat werd na lang zoeken architect USTO NUR MOHAMED TAJIKHAN.Hij moest een paleis ontwerpen met meer dan 163 kamers,grote receptie zalen en dit alles moest binnen drie jaar gerealiseerd zijn.Ga er maar eens aan staan. De architect zag de bui al hangen vroeg na die jaar uitstel.De machtige KHAN ontstak in woede en de architect werd onmiddelijk verbannen naar een stadje van weinig betekenis.

Uiteindelijk werd het paleis gebouwd met de hulp van 1000 slaven en na acht jaar werd het opgeleverd door de beroemde ABDULLAH JIN.

En nu na zo'n 175 jaar slenteren honderden touristen achteloos door de straten en steegjes en vergapen zich aan de vergane glorie.

Door Khiva wandelen,de heilige stad,is het volgen van de weg door het verleden en sta je ineens voor het prachtige mauseleum van SHIR GAZI KHAN MADRASSAH uit 1718 en gebouwd door wel 5000 perzische slaven, zij zouden bij voltooing van het mauseleum vrij komen, maar de edele Shir Gazi Khan vond de constructie ondeugedelijk en volgens de legende kwamen de slaven in opstand tegen hun meester en lynchten hem ter plekke....

Al slenterend kom je weer zo'n mooi bouwwerk tegen : een minaret uit 1908 ISLAM KHODJA MADRASSAH. Met deze minaret komt de 20e eeuw langzaam Khiva binnen en deze mooie wachttoren mag er wezen en valt door heel Khiva te bewonderen.

We moeten nu eten dus ik stop. Men zit op ons te wachten. Mocht er weer internet zijn...wordt vervolgd.

vervolg dag 11 zondag 31 mei

We waren blij dat we Rustan weer gezond voor ons zagen staan, hij had nog even vlug zijn auto gewassen.

Rustan nodigde ons uitvoor een etentje in een inheems restaurant en dat was geweldig leuk, we kwamen in een eetgelegenheid waar grote vierkanten ledikanten stonden met in het midden een tafel, we gingen rond de tafel zitten, half liggend op tapijten en met grote kussens in de rug.

We kregen heerlijke soep opgediend, brood, altijd aanwezig, en bollen gevuld met vlees en groente, het smaakte goed en Rustan vertelde ons hoe zijn autorit was geweest van Khiva naar Tasjkent, onderwijl konden we de zaak goed overzien en aan de overkant zaten ,of lagen half, een paar gasten die met elkaar de waterpijp deelden, wij kregen ook zo'n aanbod maar daar hadden we geen zin in.

Verderop zaten vier dames gezellig met elkaar te kletsen en voor ons idee een prima sfeer hier en goed eten, middennacht bracht Rustan ons weer terug naar het hotel, het was een geslaagde avond en morgen staat een excursie naar de Chimgan Mountains op het programma en moeten we vroeg op.

Dag 10 Zaterdag 30 mei - Khiva

Op de legendarische zijderoute is KHIVA een van de grootste historische steden maar ook wel de meest toeristische stad van Oezbekistan waarvan de oude ommuurde stad bijna geheel intact is gebleven en voel je je terug geplaatst in de tijd, het uitzicht vanaf de twee beklimbare minaretten is de moeite waard. Het oude centrum van Khiva is een echt toeristenreservaat! Deze hele vakantie zijn we nauwelijks toeristen tegengekomen, maar hier worden ze met toerbussen vol aangevoerd.

We spraken in Khiva een echtpaar die, via Nukus, naar het uitgedroogde Aral meer waren gereden, zij waren erg teleurgesteld in de hele desolaatheid van de omgeving met het armoedige dorpje Moynaq.

Het Aralmeer dat zo'n vijftig jaar geleden nog zo groot was als de Benelux, is thans zelfs niet meer half zo groot. Je kunt je afvragen hoe; heeft het zo ver kunnen komen en wat zijn de gevolgen?

Stalin had besloten om in dit gebied een gigantisch grote katoenteelt op te zetten en juist het gebied rond het Aralmeer leek hiervoor buitengewoon geschikt te zijn.

Er werd een zeer uitgebreid irrigatiesysteem gebouwd om het land vruchtbaar te maken en het watervoor irrigatie zou uit twee grote rivieren moeten komen namelijk uit de SYR DARJA en de AMU DARJA.

Hun debiet (het debiet is de gemiddelde hoeveelheid water, die per tijdseenheid door een rivier wordt afgevoerd, uitgedrukt in kubieke meters per seconde) slonk enorm tegen de tijd dat ze in het ARALMEER uitmondden.

Het water in het meer verdampte snel doordat het niet meer genoeg bijgevuld werd en het gevolg is desastreus het meer droogde langzaam uit en veranderde een gedeelte in een woestijnachtig dor gebied met schepen op een droge vlakte wat eens een mooie zee was.

Vind je het gek dat je met zo'n aanblik een triest gevoel hebt en dan vergeten we ook nog dat een groot deel van de bevolking geen werk meer heeft en nu leeft in armoede.

Die Nederlanders reden daar met hun chauffeur over een stuk land dat bedekt was met een dikke laag zout en zand en de wind zorgde er voor dat al dat stof kilometers de lucht in wordt geslingerd en elders weer terecht komt.

Zij hadden van andere toeristen gehoord dat er midden in het meer, op een eiland, door de voormalige Sovjet-Unie, fabrieken staan waarvan hun producten, Antrax, ondergronds zou opgeslagen zijn. Nu het meer bijna opgedroogd is kan dit gebied voor iedereen bereikbaar worden en je moet je voorstellen wat er al niet kan gebeuren.

Wij blijven mooi hier en gaan ook niet op de uitnodiging van de gids in om mee te gaan vissen op de rivier vlakbij de grens van Turkmenistan.

Karel had last van zijn ingewanden, het is erg warm dus we doen het kalm aan en vooral geen vis avontuur bij de grens.

In de madrassa's zal geen studentencel ons nog iets nieuws vertellen, de doden van alle mausolea hebben hun verhaal gedaan en het brouwbedrijf in Oezbekistan heeft gouden zaken gedaan.

Hier in Khiva blijken ook Wolga Duitser gewoond te hebben die door Stalin naar dit gebied werden gedeporteerd,

Tsarina Catharina de Grote besloot in 1762 per decreet dat Duitse immigranten aan de Wolga een bevoorrechte status kregen. In 1918 gaf Vladimir Lenin, de oprichter van de Sovjet-staat, opdracht tot de vorming van een Regio voor Wolga-Duitsers. In 1924 ontstond daaruit een autonome republiek.

Maar nadat nazi-Duitsland in 1941 binnengevallen was in de Sovjet-Unie beval Stalin de verhuizing van de Duitsers naar afgelegen gebieden in Siberië, Oezbekistan en Kazakhstan. Velen stierven in ballingschap.

De Wolga-republiek werd opgesplitst tussen de aangrenzende districten Saratov en Volvograd. In 1974 werden de Wolga-Duitsers volledig gerehabiliteerd.

Andere etnische groepen die tijdens de oorlog in hun gebied naar Centraal Azië werden gedeporteerd zijn de Koreanen en Krim Tartaren, in Tasjkent viel het ons al op dat er daar veel Koreanen woonden, zij hebben nu ook hun eigen TV zender.

Ongeveer vierhonderd Wolga Duitsers -van oorsprong Duitse gezinnen die - op zoek naar een beter leven - naar Duitsland waren geëmigreerd na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, zijn in 1997 naar het door crises geplaagde Rusland teruggekeerd.

Karel voelt zich alweer sterker en staat een partijtje te fotograferen met het elan van een beroeps fotograaf, ik ben benieuwd naar zijn reportages.

We moeten afscheid nemen van de Unesco binnenstad ICHAN-QALA en vertrekken naar de luchthaven van Urgench voor onze avondvlucht naar Tasjkent.

Ook afscheid nemen van onze gids, een vreemde snijboon die aardig veel wist van het land en Khiva maar ook veel vooroordelen had over Nederland en was daarbij tevens nog hypocriet, op elke hoek van de straat kon je, volgens hem, wiet kopen maar hij kon ons ook wel stuf leveren en dollars wisselen.

Weer grote controle bij de douane die je grondig visiteren en eindelijk zitten we in het vliegtuig, we zijn erg benieuwd of onze chauffeur Rustan al gearriveerd is in Tasjkent en na enig oponthoud, vier eerste klas passagiers waren te laat, gingen we de lucht in en na verloop van enige tijd stond onze makker Rustan ons op te wachten op het vliegveld.

Nagekomen bericht

Er kwam zowaar een mailtje vandaag.

De info is gedeeltelijk gedateerd maar ik meld het toch maar........... Zie de routeplanning.

Dag 5 (ma 25 mei) Van Samarkand naar Shakhrisabs wat in het Perzisch(?) betekend GROENE STAD.

Aangekomen in Shakhrisabs eenwandeling gemaakt naar het huisvan de SUFIE uit de 14e eeuw genaamd MALIK AZHDAR KHANAGHA. In de sovjet tijd werd het huis omgebouwd tot museum en onze gids,RUSTAN,was het er totaal niet mee eens en gruwde van de daad.

We liepen naar een pleintje waar een AMOR TIMOR museum was.

Deze dag was een speciale dag voor de kinderen;we zagen tientallen in schooluniform en zijvierden feest.Het schooljaar werd afgesloten over een week en dan moesten ze nog een laatste examen doen om door te stromen naar universiteit of een ander instituut.Het was er erg druk. Jongens en meisjes liepen gescheiden door het park hoewel we af en toe wel onderling contact zagen,gezichten stonden vrolijk en het was een gezellige boel vol muziek en lawaai.

We probeerden karel nog een hoge toren te laten beklimmen,maar dat vond hij te druk met al die jongeren op de trappen.

Tegen vijf uur een bezoek aan Tamerlane's crypte,deze was in 1943 herontdekt door voetballende kinderen. De overlevering vertelde dat bij het openen van de crypte men twee lichamen vonden......Een groot geheim want waar lag nu de echte? In Samerkand lagen ook al overblijfselen van Tamerlane. Men ging er van uit dat er twee belangrijke mensen daar begraven waren.We kregen daar een vrouwelijke gids,LUNA.Een grappige vrouw en zo haar eigen humor. Bij een bezoek aan een moskee werden we aardig lastig gevallen door verkoopsters en we kregen de indruk dat zij met hen onder een hoedje speelde. Vooral Karel was hier het slachtoffer van:ze probeerden hem allerlei prullaria aan te smeren.

Dag 6 (di 26 mei)

Uren lang rijden door een heuvelachtige steppe:op de kaart staat DESSERT! Het was een graad of 45 c en soms moesten we wel de auto uit om de benen te strekken. Onze chauffeur en eigenlijk onze gastheer week van het programma af en stopte bij een dorpje met een leuk pleintje en uiteraard ook een moskee. We zagen verschillende bronnen en putten vol vissen en het water volgde zich een weg onder de grond naar beneden.

dag 8 (vandaag 28 mei)

Vandaag voor het eerst veel last van buikloop en ren wc in en uit.......Karel is in zijn eentje naar een restaurant gegaan en ik hoopte dat hij een kom rijst zou meenemen,maar ijdele hoop het mocht niet baten.Het grappige was dat mensen om mij heen wel nog even rijst voor mij wilden halen. Morgen ,vrijdag, zullen ze ook zorgen voor rijst als ontbijt.Voor het eerst hierdoor vandaag geen moskee gezien.Karel ging alleen en moest wel tien keer schoenen uit en aan doen...

Gisteren voetbal gezien:Barcelona tegen Manchester 2-0 ik ook weer blij.

Heel veel liefs voor iedereen en allemaal hartelijk bedankt voor de belangstelling op de site. Wij denken aan jullie. Bianca gaat alles goed op Joymere?

Jolanda we hebben nog geen enkele roofvogel gespot maar misschien komt dat nog wel.

Morgen een zware dag met RUSTAN,onze gids. Een tocht van zeven uur rijden naar KHIVA.

groeten JOHN

In de woestijn......

John heeft vanavond weer gebeld. Ouderwetse telefoonprijzen in het hotel: twee dollar per minuut dus na een kwartier heb ik John verzocht maar eens op te hangen...

John en Karel zijn dinsdag op excursie naar de woestijn geweest. Nog steeds met de alleraardigste prive-chauffeur die hen overal naar toe rijd.De goede man is getrouwd met een kapster en in de zomer is zijn beroeptoeristenchauffeur. Hij is er een van het beschaafde soort want overal liepen schildpadden en de meeste auto's in deze gebieden rijden zonder pardon deze beesten hardstikke dood.... deze chauffeur verwijdert zelfs vlinders met zorg van zijn voorruit!De Kyzylkum woestijn in de Navoi regio dus....Daar zijn de heren op een kameel overgestapt. Een kameel komt vliegensvlug omhoog bij het opstappen zodat John er bijna aflazerde.......

Het was een hele belevenis en het uitzicht op andere diersoorten die vrolijk in het zand liepen was geweldig. Wat te denken van mestkevers die op de stront van kamelen afkomen? Dit onsmakelijke verhaal kreeg ik tot in details te horen.Maar ook gewoon konijnen liepen er rond.

'savonds geslapen ineen yurt (nomadentent) wat voor John niet echt een succes was. Karel sliep goed maar John heeft die nacht vele kameeltjes geteld....De grond was hard en zeer oncomvertabel maar je bent een avonturier of niet!

Eten doen de heren in kleine eettentjes wat soms niet altijd goed voor de ingewanden is maar deze details zal ik jullie besparen.

Morgen staat er wederom een excursie op het programma. Vele moskeen,mausolea en andere prachtige gebouwen zullen weer bezocht worden. Ja, Arjan, John doet zijn schoenen uit....Hij moest wel lachen om jouw reactie...John vertelde dat het progrmma erg vol zit maar enerverend is. Veel te zien en erg vriendelijke mensen. De vrouwen zijn dun en mooi,volgens John. Hij kon nog net weerstand bieden voor een aanbod met massage..... Dan moet ik meteen aan die reclame denken. hij gaat zijn gang maar.

Nog steeds zoeken de heren naar een goede internetverbinding maar zo tussen de kamelen en yurts is die moeilijk te vinden. Vooralsnog dus een gewone telefoonverbinding met Almere.

LIA

communicatie

Beste vrienden,familie

Vandaag heeft John gebeld uit Samarkand. Het is daar echt 'the middle of nowhere'.......

Het internet werkt niet dus deze site komt zo echt niet vol....John baalt want zo kan hij ook geen fotos versturen voor deze reissite. Die ene foto heeft hij, met veel moeite, naar mij gemaild. Als er wel internet is zijn alle teksten in het Russisch(help Lex..!.) zodat ze ook niet verder komen en niemand helpt ze ....

Mobiel bellen lukt ook nog steeds niet (wel lekker goedkoop dus...)

John en Karelgenietenerg en zien mooie dingen. *schoenen aan schoenen uit voor de moskee* Morgen gaan ze naar de woestijn en slapen in een yurt;een soort tent. Het kan dan 'snachts erg koud zijn.Overdag is het bloedheet minstens 30 graden.

Ze eten lekker en goedkoop. Met de gids,dus met drie man voor omgerekend ongeveer 25 euro.

John belt om de twee dagen dus als er nieuws is dan horen jullie het.

De moderator LIA